Santi Filippo e Giacomo - kościół rzymskokatolicki w Neapolu, w stylu renesansowym, położony przy Via San Biagio dei Librai, w pobliżu kościołów San Biagio Maggiore i Santa Luciella.
W 1593 r. kościół został zbudowany na zlecenie miejscowych kupców i handlarzy. Kościół, który widzimy dzisiaj, jest efektem przebudowy dokonanej w 1758 r. przez Gennaro Papę. Wklęsło-wypukła fasada nawiązuje do stylu Borrominiego, a w niszach na górnym poziomie znajdują się posągi Religii i Wiary autorstwa Giuseppe Picano, natomiast na dolnym poziomie posągi św. Filipa i św. Chodniki zaprojektował Giuseppe Massa, a chrzcielnice Domenico Antonio Vaccaro. Freski na chórze, w nawie głównej i na ścianach wykonał Jacopo Cestaro. Namalował on również Ewangelistów na kopule oraz św. Filipa i Jakuba w prezbiterium.
Bazylika św. Klary to jeden z najważniejszych zabytków starej części miasta, którego historia jest tragiczna. Bazylika oraz znajdujący się na jej tyłach klasztor św. Klary powstały w latach 1310 – 1328. Bazylika stała się miejscem pochówku królów Neapolu oraz najznamienitszych obywateli miasta. W latach 1742 – 1757 wnętrze przebudowano w bogatym stylu barkowym zgodnie z zamysłem architekta, malarza i rzeźbiarza Domenico Antonio Vaccaro. W dniu 4 sierpnia 1943 roku alianckie bomby trafiły w budynek, a trwający kilka dni pożar zniszczył większość wnętrz. W latach pięćdziesiątych XX wieku bazylikę odbudowano, zrezygnowano jednak z baroku i powrócono do pierwotnej formy gotyckiej. Stąd też dzisiejsze wnętrza są bardzo skromne i bez bogatych zdobień, tak powszechnych w większości włoskich kościołów.
Kościół Gesù Nuovo lub inaczej Chiesa della Trinità Maggiore to jeden z najważniejszych kościołów w Neapolu. Położony jest na Piazza Gesù Nuovo naprzeciwko Bazyliki Santa Chiara. W kościele znajduje się jeden z największych zbiorów obrazów i rzeźb sztuki barokowej autorstwa najbardziej wpływowych artystów szkoły neapolitańskiej, mieszczą się tu także płótna takich malarzy, jak: Massimo Stanzione, czy Giuseppe Ribera. Znajdują się tu także marmurowe kompozycje samego Fanzago. We wnętrzu umieszczone zostały także relikwie św. Giuseppe Moscati, neapolitańskiego lekarza, kanonizowanego przez Jana Pawła II w 1987r. Jego sanktuarium pokryte jest wotami wiernych, jako wdzięczność za uzdrowienia. W nawie bocznej kościoła można obejrzeć też gabinet lekarza, natomiast w bocznym ołtarzu po prawej stronie znajdują się relikwie świętego.
Kościół został konsekrowany 7 października 1601r.
Historia kościoła bierze swój początek w… pałacu rodziny Sanseverino, który został wybudowany na życzenie księcia Roberta Sanseverino w 1470r. Gdy jego potomek książę Ferrante popadł w niełaskę u hiszpańskiego króla, ten zabrał mu pałac, a w 1584 r. otrzymali go jezuici. Przebudowa trwała aż do 1601r. Zlikwidowano wiele sal oraz wspaniały ogród, przetrwała natomiast fasada i zabytkowy portal. Przepiękne freski zdobiące kopułe kościoła wykonał Giovanni Lanfranco a te zdobiące zakrystię Agnello Falcone. Pomimo zniszczeń spowodowanych przez pożar w 1639 r. oraz trzęsienie ziemi w 1688r. oraz innych zniszczeń w późniejszych latach, kościół, wielokrotnie odbudowywany, stoi do dziś. Kościół zmieniał również swych właścicieli. W 1797 r. kościół przejęli Franciszkanie, którzy wypędzili Jezuitów. Jednak stan techniczny kościoła nie pozwolił im zagrzać tam miejsca na dłużej. W 1786r. zajęto się remontem dachu budowli, odbudową kopuły oraz jej dekoracją. Po wielu latach podczas których Jezuici na zmianę odzyskiwali i tracili swą własność, dopiero od 1900r. Kościół na stałe stanowi własność zakonu. W 1975 r. dokonano pierwszej generalnej restrukturyzacji obiektu.
Wnętrze kościoła zostało wykonane w stylu barokowym: zdobione marmurem, w kolorach różu, brązu i czerni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz