Pozdrowienia z Sieny

  Siena to chyba najbardziej sympatyczne miasto Toskanii. Bardziej zwarte, a przez to łatwiejsze do zwiedzania, od stosunkowo dużej Florencji, a z drugiej strony większe i wieczorami bardziej tętniące życiem niż dziesiątki niewielkich miast regionu Chianti, do których pielgrzymują tłumy turystów. Siena ma ponadto coś, co na mapie Włoch ją wyróżnia. To Piazza del Campo. Niezwykły, ceglany plac w kształcie muszli, którego posadzka opada w dół w stronę budynku Palazzo Publico. Plac otaczają nieco mroczne średniowieczne kamienice z ciemno rudej cegły. 

 

 

    Sercem Sieny jest Piazza del Campo.

 

 

Torre del Mangia

Wieża górująca nad Piazza del Campo o wysokości 102 metrów. Na wieżę można wejść z dziedzińca Palazzo Pubblico po około 500 schodach

 

 

Cattedrale di Santa Maria Assunta

Stojąca przy Piazza del Duomo katedra jest bez wątpienia najważniejszym zabytkiem Sieny. Romańsko-gotycka katedra budowana była przez prawie 200 lat, od XII do XIV w. Budowa fasady Dumo podzielona była na dwa etapy. Najpierw powstała dolna część z trzema portalami (w XII w.), a około 100 lat później dobudowano górną część. Architekt wzorował się przy tym na katedrze z Orvieto w Umbrii. Cała katedra pierwotnie miała być znacznie większa. Ostatecznie jednak jedna z planowanych naw bocznych została przekształcona w muzeum, a druga nawa nie powstała nigdy. Przyczyną zmiany planów podczas budowy katedry była epidemia dżumy, która dotknęła Sienę. Obecnie wewnątrz katedry można podziwiać m.in. pomnik Jana Chrzciciela autorstwa Donatella i freski z XVI w.

 

 

 

 Baptysterium, przeznaczone, jak nazwa wskazuje, do udzielania chrztu obywatelom Sieny. Po przekroczeniu jego progu poczułem się jakbnym trafił we kolorowy sen średniowiecznego artysty. Trudno uwierzyć w realność nagromadzonych tam dzieł sztuki sakralnej. Baptysterium, powstałe w XIV wieku, jest dziełem samym w sobie. Doskonałe proporcje pomieszczenia, obfitość lecz nie nachalność malowideł i dekoracji ściennych, powściagliwe obrazy gotyckich Madonn i świętych o surowych twarzach – wszystko razem daje poczucie harmonii, tchnie czymś nieziemskim. Wszystkie ściany oraz łukowe sklepienia pokrywają obrazy przedstawiające sceny religijne, przedzielają je zdobienia we wzory geometryczne lub z motywami roślinnymi. No i te żywe kolory z wybijającą się ultramaryną nieba! Z nimi kojarzę malarstwo „szkoły sieneńskiej”.

 

 

 Pośrodku świątyni stoi chrzcielnica, której centralną kolumnę wyrzeźbił Jacopo dela Quercia a pozostałe elementy wspólnymi siłami wykonali artyści sieneńscy i florenccy. Jedną z tablic odlanych w brązie wykonał Donatello, inną Ghiberti – autor słynnych florenckich drzwi zwanych „Bramą do raju”. Nisze i boczne ściany baptysterium zajmują rzeźby i obrazy charakterystyczne dla malarstwa gotyckiego. Postaci są dostojne i tajemnicze.